4 ماشین غیرمنتظره با موتور 2JZ تویوتا

موتور 2JZ تویوتا به عنوان یکی از افسانه‌ای ترین موتورهای تاریخ خودرو ثبت خواهد شد و شاید یکی از دلایل اصلی جایگاه نمادین نسل چهارم تویوتا سوپرا باشد. موتور 2JZ-GTE در سوپرا – نوع توربوشارژ – قدرت قابل احترامی 320 اسب بخار و 315 پوند فوت گشتاور تولید می کرد. با این حال، تیونرها در دهه 90 به سرعت دریافتند که با چند تنظیمات می توانند دو تا سه برابر قدرت بیشتری به دست آورند، و برخی حتی موفق شده اند موتور را به تقریباً 3000 اسب بخار برسانند (این یک اشتباه تایپی نیست).

2JZ یک موتور 3.0 لیتری شش خطی بود که تکامل یافته 1JZ بود، یک موتور 2.5 لیتری شش خطی که چندین مدل تویوتا از جمله نسل سوم سوپرا را تامین می کرد. اگرچه 2JZ-GTE توربوشارژ بیشتر مورد توجه است – و به خاطر پتانسیل تیونینگ بسیار زیادش معروف است – نسخه های تنفس طبیعی به نام های 2JZ-GE و 2JZ-FSE نیز تولید شدند. این 2JZ-GE 220 اسب بخار قدرت و 210 پوند فوت گشتاور تولید می کرد (البته در مقایسه با 2JZ-GTE ناچیز)، در حالی که FSE – که برای کارایی طراحی شده بود – تزریق مستقیم داشت و 217 اسب بخار (220 اسب بخار، به گفته تویوتا) تولید می کرد.

این موتورهای تنفس طبیعی به چندین مدل دیگر تویوتا راه یافتند، از جمله چند سدان لوکس و برخی خودروهای عجیب و غریب با نسخه محدود که شاید بسیاری در خارج از ژاپن هرگز نام آنها را نشنیده باشند. اگرچه سوپرا خودرویی است که بیشتر با 2JZ مرتبط است، اما چندین مدل دیگر تویوتا و لکسوس نیز این موتور افسانه ای را در زیر کاپوت داشتند.

RMT51/Shutterstock

اولین 2JZ-GTE در سال 1991 بود و اولین بار در تویوتا آریستو ظاهر شد، دو سال قبل از اینکه در سوپرا معرفی شود. آریستو یک سدان پرفورمنس برای بازار داخلی ژاپن بود و با موتورهای GTE (توربوشارژ) و GE (دمش طبیعی) عرضه شد. این خودرو بعداً در ایالات متحده با نام Lexus GS300 معرفی شد، اگرچه در ابتدا فقط نسخه تنفس طبیعی 2JZ-GE ارائه شد که بعداً یک گزینه V8 به آن اضافه شد. مردم آمریکا هرگز نتوانستند نسخه وحشیانه GTE را در GS300 تجربه کنند که فقط در سوپرا موجود بود.

آریستو یک سدان پرفورمنس بود، مجهز به سیستم فرمان عقب فعال، و یکی از سریع‌ترین سدان‌های تولیدی ژاپن در آن زمان بود، و سریع‌تر از BMW M5 در مسیر مستقیم بود. از آنجایی که به طور انحصاری در ژاپن فروخته می شد، فقط در فرمان راست در دسترس بود. با وجود اینکه نشان آریستو یک سدان فوق‌العاده مطلوب است، در سال 2005 توسط تویوتا بازنشسته شد و شرکت ژاپنی آن را با نام تجاری لکسوس به فروش رساند.

Autospotter/Sutterstock

Toyota Crown دارای میراث غنی است که به دهه 1950 باز می گردد و در بسیاری از کشورهای جهان فروخته شده است. کراون یک سدان اجرایی بود که از کلاس بالایی برخوردار بود (نباید آن را با تویوتا کراون سیگنیا 2025 اشتباه گرفت) و طوری طراحی شده بود که سواری آرامش‌بخش و مجلل را برای سرنشینان فراهم کند. نسل نهم Crown که در سال 1991 معرفی شد، موتور جدید 2JZ-GE را به عنوان یک آپشن، علاوه بر موتور قبلی خود، یعنی موتور 1JZ-GE، ارائه داد.

این امر در دو نسل بعدی ادامه یافت و نسل یازدهم نیز با موتور تزریق مستقیم 2JZ-FSE ارائه شد. نسل بعدی این وسیله نقلیه که در سال 2003 معرفی شد، با ارائه موتورهای 3GR-FSE و 4GR-FSE V6 توسط شرکت ژاپنی، 2JZ افسانه ای را کنار گذاشت. Crown همچنین دارای یک نسخه لیموزین به نام Majesta بود که در کاپوت بلند 2JZ نیز وجود داشت، در حالی که با موتور V8 نیز موجود بود.

خودروی بعدی این لیست، تویوتا اورجین، یک مدل عجیب و غریب و سبک یکپارچهسازی با سیستمعامل است که کاملاً در دهه 1950 یا 1960 به جای دهه 2000، زمانی که عرضه شد، مطابقت داشت. Origin به Toyota Crown اصلی معرفی شده در دهه 1950 با عناصر طراحی مانند جلوپنجره و چراغ های عقب عمودی مدل 1955 ادای احترام کرد و همچنین از آن برای درهای خودکشی الهام گرفت. این خودرو از بسیاری جهات خاص بود، زیرا برای بزرگداشت تولید 100 میلیون وسیله نقلیه تویوتا، با بیش از هزار نمونه تولید شده توسط Kanto Auto Works ساخته شد. این همان شرکتی است که در آن زمان سدان لوکس Toyota Century را تولید کرد.

چیزی که این خودرو را خاص‌تر می‌کرد این بود که با 2JZ-GE همراه بود، البته در حالت کمی رام‌تر، با تولید 211 اسب بخار و 217 پوند بر فوت گشتاور. اگرچه ممکن است زیاد به نظر نرسد، اما به طور قابل توجهی بالاتر از حدود 47 اسب بخار تولید شده توسط Crown اصلی است که از آن الهام گرفته شده است.

نه، این اشتباه تایپی نیست. این دقیقاً همان چیزی بود که تویوتا می خواست آن را Progrès بنامد که در زبان فرانسوی به معنای “پیشرفت” است. گویا این نام به اندازه کافی عجیب نبود، Progrès نیز به آن عمل کرد. پروگرس که در سال 1998 عرضه شد، یک سدان ممتاز مبتنی بر نسل دوم آریستو بود، با کابینی زیبا با صندلی‌های چرمی و تزئینات چوبی. اما ظاهر خودرو کاملاً قطبی به نظر می رسد، با جلوی ماشین شبیه یک بچه عاشق زشت یک سدان کادیلاک دهه 2000 و جگوار S-Type از همان کلاسیک. عقب اما کاملاً ساده و ساده بود و چراغ‌های عقب مربعی داشت.

همچنین زیرساخت های خود را با خودروی دیگری در این لیست به اشتراک گذاشت، خودروی قبلی، Origin که از Progrès مشتق شده بود. مانند Origin، Progrès نیز از 2JZ-GE استفاده می‌کرد، علی‌رغم اینکه تویوتا ادعا می‌کرد که این خودرو، مانند Crown، برای راحتی طراحی شده است. موتور تنفس طبیعی در نوع NC300 خودرو عمل می کرد و 212 اسب بخار قدرت و 217 پوند فوت گشتاور تولید می کرد، در حالی که مدل کوچکتر 1JZ-GE در زیر کاپوت نسخه NC250 قرار داشت. Progrès تنها یک نسل داشت که فروش آن از سال 1998 شروع شد و تقریباً ده سال بعد در سال 2007 به پایان رسید.